Ksiądz Edward Dujak, proboszcz parafii
pw. św. Jana Chrzciciela w Olsztynie w latach 1956-1987

Ksiądz proboszcz Edward Dujak i wikariusz
ksiądz Czesław Janczyk - I Komunia Św., 19 maja 1985 r.

Ksiądz Edward Dujak urodził się jako syn Karola i Sabiny z domu Rajner, w dniu 11 października 1911 roku w Waszkowcach powiat Storożyniec (Północna Bukowina), na ziemiach należących wówczas do Monarchii Austro - Węgierskiej (Królestwo Bukowiny), po pierwszej wojnie światowej do Rumunii, a po drugiej wojnie włączonych do Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej. Szkołę podstawową (czteroletnią) i średnią (ośmioletnią) ukończył w Storożyńcu, zdając egzamin dojrzałości w 1929 roku. Po ukończeniu szkoły podstawowej i średniej wstąpił do seminarium duchownego diecezji Jassy w Rumunii. Czując się Polakiem i pragnąc pracować wśród Polaków zdecydował się na studia w Polsce, w Krakowie, na Uniwersytecie Jagiellońskim i w seminarium duchownym częstochowskim. Studia te ukończył w 1934 roku (magisterium teologii uzyskał w styczniu 1935 roku). Święcenia kapłańskie przyjął z rąk biskupa Mihai Robu w parafii storóżenieckiej 22 lipca 1934 roku w kościele pw. św. Anny, w którym cztery dni później, podczas uroczystości odpustowych, odprawił także swoją Mszę św. prymicyjną. Po święceniach kapłańskich rozpoczął pracę duszpasterską na Bukowinie, początkowo w charakterze wikariusza w Suczawie, gdzie zapisał się w pamięci wiernych jako bardzo dobry duszpasterz. Jesienią 1935 roku został powołany na kapelana biskupa M. Robu do Jassy. Obok funkcji kapelana pełnił także obowiązki dyrektora kancelarii biskupiej, wiceoficjała, sędziego, radcy, spowiednika zakonnic i kleryków. Oddawał się też pracy duszpasterskiej w tragicznych latach okupacji niemieckiej i sowieckiej. Po opanowaniu Północnej Bukowiny przez Armię Czerwoną i włączeniu Storożyńca do Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej rodzice księdza Edwarda Dujaka przenieśli się do Polski, osiedlając się na tzw. ziemiach odzyskanych w Połczynie Zdroju na Pomorzu. Wkrótce potem i ksiądz Edward Dujak związany mocno ze swymi rodzicami zdecydował się opuścić rodzinną diecezję i przenieść się również do Polski, do diecezji częstochowskiej. W liście do księdza biskupa Teodora Kubiny, 8 maja 1947 roku pisał: " Ponieważ rodzice moi są wieku podeszłego, a co gorzej - biedują, postanowiłem wyjechać do Polski i zgłaszam się do Diecezji Częstochowskiej, ponieważ w Jej Seminarium kształciłem się. Proszę Waszą Ekstelencję o parafię w Diecezji Częstochowskiej, ponieważ pragnę swoich rodziców mieć przy sobie i im na starość być podporą, albowiem z powodu wojny stracili wszystko. Po Bogu i Matce Najświętszej kocham najbardziej rodziców i jestem do nich niezmiernie przywiązany(...)".

Ksiądz proboszcz Edward Dujak z mamą Sabiną i księdzem wikarym, 30 czerwca 1959 r.

Ksiądz biskup Teodor Kubina zgodził się na przyjęcie go do diecezji w dniu 3 czerwca 1947 roku. Dlatego też 27 września 1947 roku wyjechał ksiądz Dujak z innymi Polakami z Jassy i przez Węgry, Czechosłowację przyjechał do Częstochowy. Ponieważ 6 października 1947 roku oświadczył, iż chce na stałe pracować w diecezji częstochowskiej, dlatego został mianowany administratorem parafii w Choroniu. Na plebanii zamieszkiwał ze swymi rodzicami, którzy prowadzili mu dom i gospodarstwo. Ksiądz Dujak pracował w parafii pw. św. Jana Chrzciciela w Choroniu w latach 1947-1951. W tym czasie chciał wybudować tam większy kościół. Będąc w Biskupicach, na poświęceniu pól z biskupem częstochowskim Teodorem Kubiną, któremu towarzyszył znawca - historyk, geolog architektoniczny, ksiądz Dujak zapoznał ich z kwestią stanu  kościoła chorońskiego. W konkluzjach zabroniono jednak wyburzać kościół. Uzyskano natomiast pozwolenie na wydłużenie dotychczasowej świątyni. Parafianie z Choronia nie żałowali pieniędzy, zbierając składki na ten cel. Sprowadzono z Poraja cegłę klinkierową i rozpoczęto wydłużać kościół. Ksiądz Dujak nie dokończył jednak inwestycji. W lipcu 1951 roku został zwolniony na własną prośbę z urzędu administratora parafii chorońskiej i mianowany wikariuszem parafii pw. św. Rodziny w Częstochowie (Bazylika katedralna diecezji częstochowskiej), gdzie pracował jako wikariusz i katecheta przez 5 lat.

Ksiądz proboszcz Edward Dujak z biskupem Diecezji Częstochowskiej Zdzisławem Golińskim i innymi księżmi - Plebania w Olsztynie, 30 czerwca 1959 r.

W roku 1956 objął probostwo parafii pw. św. Jana Chrzciciela w Olsztynie. Pełnił tutaj posługę przez długie 31 lat, do 1987 roku. Ksiądz Edward Dujak piastował również funkcję dziekana dekanatu mstowskiego, a następnie olsztyńskiego. Oprócz gorliwej pracy duszpasterskiej zrealizował wiele inwestycji materialnych. Staraniem ks. Edwarda Dujaka między innymi odnowiono dwa ołtarze i ambonę, pomalowano wnętrze olsztyńskiego kościoła, sprawiono 40 dębowych ławek i dwa konfesjonały. Później zradiofonizowano kościół i wprowadzono w nim ogrzewanie piecami akumulacyjnymi, otynkowano świątynię z zewnątrz, pokryto sygnaturkę i wieżę blachą miedziowaną, wybudowano nową organistówkę z mieszkaniem dla wikariusza i kaplicą katechetyczną oraz poprawiono ogrodzenie cmentarza grzebalnego i muru wokół kościoła.

W 1987 roku ksiądz Edward Dujak został zwolniony z obowiązków proboszczowskich. Zmarł nagle w dniu 2 września 1987 roku i został pochowany na cmentarzu parafialnym w Olsztynie obok swych rodziców.

Źródła informacji:

Duda M. ,Brama do nieba na jurajskim wzgórzu : dzieje parafii pw. św. Jana Chrzciciela w Choroniu 1916-2016, Częstochowskie Wydawnictwo Archidiecezjalne "Regina Poloniae" 2016, ss. 186-188.
Archiwum Archidiecezji Częstochowskiej im. ks. Walentego Patykiewicza Materiały do dziejów parafii. Choroń. Rękopis i maszynopis; Sygn. TP/AD III-39.
 

Opracowanie: Marek Romański

 

 

W czasach międzywojennych w Jaskini Towarnej, zwanej także Jaskinią Niedźwiedzią, znaleziono szczątki niedźwiedzi jaskiniowych i ślady pobytu ludzi ze ...dalej